Gastronomide kış dönemi, ocakbaşı kültürünü tekrar öne çıkarıyor. Nostaljik mahallenin sıcak yerleri, çağdaş tasarım ve yaratıcı mezelerle birleşerek kent ömrünün merkezine taşınıyor.
Gastronomi gündeminin en sıcak akımı, sözün tam manasıyla ateşin etrafında toplanmak. Kış kapıya dayanırken gastronomi haritasında dikkat çeken bir dönüşüm var: Ocakbaşı, nostaljik köklerinden sıyrılmadan tekrar kent hayatının merkezine yerleşiyor. Bir vakitler sırf müdavimlerin bildiği, daha çok mahalle kültürüyle özdeşleşen bu sıcak yerler; bugün çağdaş tasarım dokunuşları, yaratıcı mezeler, şef imzalı ocak lezzetleri ve lezzet eşleşmeleriyle çağın ruhuna ayak uyduruyor.
Ateşin etrafında toplanmanın yarattığı o içtenlik, bu yıl soğuk havaların da tesiriyle hiç olmadığı kadar cazip hale geliyor. Üstelik gastronomi dünyası, açık ateşin tekniğini ve aromasını sofistike bir tecrübeye dönüştürerek ocakbaşını yalnızca bir yemek formatı değil, bir ritüel olarak yine konumlandırıyor. Yeni jenerasyon yerlerde mangal ateşinde pişen etlerin kokusu ile çağdaş sunumların buluştuğu tabaklar, ocakbaşını genç neslin radarına da taşıdı.
Sosyal hayatın temposu arttıkça beşerler samimi, sıcak ve kıssası olan tecrübeler arıyor; ocakbaşı ise tam bu muhtaçlığa karşılık veren, hem kültürel hem duygusal bir atmosfere sahip güçlü bir alan açıyor. Bu yükselişin içinde, uzun müddettir sistemli olarak kentteki ocakbaşlarını keşfeden biri olarak benim birinci üç favorim ise Venge Etiler, Emre Mermer Ocakbaşı ve Mert Arnavutköy. Her biri, ateşin başında kurulan o özel bağın farklı bir yorumunu sunuyor. Afiyetle…
Yorum Yap