İstanbul’un karmaşasından, kalabalığından, daima bir yere yetişme telaşından kaçıp tabiata sığınanların kıssaları artık daha sık duyuluyor. 29 yaşındaki Yazgı Gündüz de o isimlerden biri. Bir gün “Artık burada yiyecek ekmeğimiz yok” diyerek eşini ve çocuğunu da alarak köyde yaşamak için yollara düştü. “Her gittiğimiz kapı yüzümüze kapanmıştı” diyen Yazgı, yeni hayatına dair bakın neler anlattı.
Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Kader Gündüz, İstanbul Zeytinburnu’nda dünyaya geldi. İlkokulu Bağcılar’da, ortaokulu ise ailevi sebeplerden ötürü köye gelerek Çorum Kargı Akkise Köyü’nde okudu. Okulu bitirdikten sonra ailesi tekrar İstanbul’a yerleşirken Mukadderat, Çorum’da kaldı ve hoş sanatlar lisesinde müzik kısmı okudu. Kırklareli Halkla Bağlantılar ve Tanıtım Bölümü’nden mezun olan Kader’in müzik hayatı lisede son bulsa da üniversitede geçimini keman dersi vererek sağladı. Okulu bitince de İstanbul’da özel bir şirkette halkla bağlantılar uzmanı olarak çalışmaya başladı.
Diyaliz teknikeri eşiyle ortaokulda tanışan Yazgı, nişanlandıktan sonra atama sürecini beklediler ancak ne bir hastane de ne de farklı bir dalda iş bulabildi. Eşi iş bulamayınca çok üzüldü. “Her gittiğimiz kapı yüzümüze kapanmıştı” diyen Mukadderat, “Eşimin ailesinin köyde bakkal dükkanı var ancak ben istemem diye eşim hiçbir vakit ‘Köye gel, yerleşelim’ demedi. Ben artık bir cüret eşime ‘İş arama, köye gidelim’ dedim. Belirli ki burada yiyecek ekmeğimiz yoktu. Kararlıydım, artık köye yerleşecektim. Eşim hem çok şaşırmış hem de keyifli olmuştu” şeklinde konuştu.
‘TRAFİKTE HARCADIĞIN VAKTE BURADA KENT DEĞİŞTİRİYORSUN’
İlk başta herkesin ‘Emin misin, köyde ne yapacaksınız?’ diye sorduğunu lisana getiren Mukadderat Gündüz, “Ailem esasen çok şaşırdı ve yapamayacağımı düşündüler. Fakat vakitle bu kararı ne kadar isteyerek verdiğimi gördüklerinde dayanak oldular. Ne kadar huzurlu olduğumuzu görünce her gün biraz daha rahatladılar ve köyden fotoğraflarımı gördükçe ‘İyi ki gitmişsin’ dediler. Köyde en çok süratli hayat alışkanlığımı bıraktım. İstanbul’da çabucak her şey olur. Canın mı sıkıldı mı çık dışarı gez. Trafiği saymıyorum elbette. En kolayı verdiğin kargo sonraki gün hatta birebir gün kapında. Canın yemek mi yapmak istemedi. Çabucak ver siparişi lakin köyde o denli mi? Burada vakit olabildiğince yavaş işler. Evet, iş tekrar çoktur fakat vakit badiren yok. Sabrı öğreniyorsun bir kez. Kolay bir kargoyu bile günlerce alamıyorsun lakin telaş da yapmıyorsun. Bir yere yetişme sıkıntının yok. İstanbul’da trafikte harcadığın vakte burada kent değiştiriyorsun” bilgisini paylaşarak ekledi:
“Başlarda çok zorlandım. Ailemden başka kalmak bilhassa annemden başka kalmak çok zordu. Sessizlik bazen huzur veriyordu bazen de yalnızlık hissi uyandırıyordu. Hem fizikî hem de duygusal manada zordu yani. Her istediğimi her gereksinimimi o an alamadım ve çok garip geldi. Bunlar benim için bir konfordu ve ben konforumun dışına çıkmıştım. Vakitle toprağa dokunca, kuşların ve horozların sesleriyle uyandıkça içimde bir şeyler değişti ve aidiyet duygusu oluştu. Bende nereden nereye geldiğimi sorgulattı.”
‘YAZIN AYLIK MALİYET 5 BİN İLA 10 BİN TL ARASINDA’
“Bu ortada köyde de hayat hiç ucuz değil, yalnızca bahçende ekersen şanslısın’ diyen Yazgı, “Köyde önceliklerin değişiyor. Mesela daima alışveriş yapma isteğin olmuyor ya da daima bir yere gitme isteği. Kentte o denli değil; AVM, kahve, dışarıda yemek. Burada o denli bir tüketim yok. Böylece harcadığım para azaldı zira gereksinimlerim sadeleşti. Burada alışveriş değil de üretmek daha çok ön planda. Alışılmış ki kimi eserleri bulmak güç olduğu için kentten getirmek de gerekebiliyor. Aylık maliyetleri de söylemek gerekirse, bu büsbütün ailenin konforuna, köyün merkeze ya da ilçeye yakınlığına nazaran değişebilir. Yazın maliyet çok düşük olabilir. 5 bin ila 10 bin ortası üzere. Kışın ise bunların iki katı olabilir. Zerzevat ve meyve olmayacağı için kışın sarfiyatı farklı olur lakin nereden bakarsanız bakın kentten çok daha ucuz bir hayat yaşarsınız” tabirlerine yer verdi.
‘ÇOCUĞUM İÇİN BÜYÜKŞEHİRLERDEKİ KORKUYU DUYMUYORUM’
“Burada çocuğum da tabiatla ve hayvanlarla iç içe büyüyor” diyen Mukadderat Gündüz, “Her gün kesinlikle toprağa taşa dokunuyor, bence bu durum onun özgüvenini artırdı. Yerdeki karınca bile dikkatini çekiyor hiçbir hayvandan korkmuyor ve sevgi ile yaklaşıyor. En çok evladım için düzgün ki gelmişim diyorum. Günümüzün birden fazla aslında dışarda geçiyor. Oğluma özel bahçemizde bir park yaptık. Onun alanı oraya gidiyoruz ve aklım kalmadan gönlünce eğleniyor. Kümesten kesinlikle yumurta topluyor. Tavuklara yem veriyor. Yakın etrafımızda büyük baş hayvanları olan akrabalarımız var, akşamüzeri onları görmek istiyor. Bir defa evladım telefon ve tabletten uzak büyüyor. Dışarıda onu oyalayacak bir şey kesinlikle oluyor. Öbür en değerli şey ise her gün organik beslenmesiyle geçiyor. Hazır hiçbir şey yedirmedim daha” diyerek kelamlarına şöyle devam etti:
“Eğer anneyseniz nerede yaşarsanız yaşayın tasa ve tasanız bitmez lakin bu durum köyde en en az düzeydedir. Bir defa oğlumu herkes tanıyor, olağan artık oğlum da herkesi tanıyor. Allah korusun görmeden bir şey olursa benim oğlum olduğunu biliyorlar. Dışarı çıkardığımda daima otomobil gelir korkusu yok ya da uyurken çok gürültü olur mu kederi yok. Çok daha doğal tasalarım var. Bahçede ayağı kayar mı ya da bir hayvandan korkusu olur mu üzere çok doğal dertler.”
GEÇİMLERİNİ BAKKAL DÜKKANINDAN SAĞLIYORLAR
Gündüz ailesi köyde geçimini küçük bir bakkal dükkanından sağlıyor. Eşi dükkanla ilgilenirken Baht bahçede vakit geçiriyor. Baht, “Toprağa dokunmak bana dinginlik veriyor. Sabah erkenden kalkarız, dükkanı açarız, kahvaltımızı yaparız. Oğlumla dışarı çıkar, tabiata karışırız. Eşimin ailesi çiftçi çeltik ekiyorlar. Biz elimizden geldiğince onlara takviye olmaya çalışıyoruz. Ben daha çok bahçe işleriyle uğraşıyorum ve orada vakit geçirmeyi çok seviyorum” şeklinde konuştu.
Köydeki dayanışma kültürüne de değinen Baht, “Sanırım beni buraya alıştıran öteki bir faktör bu oldu. Köyde dayanışma hâlâ çok güçlü. Biri hasta mı oldu çabucak ona yemek götürülür. Birine tarla da yardım mı edilecek çabucak gelirler. Biri bir yere mi gidecek çabucak biri götürür. Bilhassa düğünler ve özel günler de çok da fazla hissedersiniz burada beraberliği. Elbette her yerde olduğu üzere burada da çürük elmalar var ancak çoğunluk yardımlaşma ve dayanışma içinde” bilgisini paylaştı.
‘ÖNCEDEN ÇOK YORGUN BİR İNSANDIM, ARTIK O DENLİ DEĞİLİM’
Köye göç ettikten sonra hayatındaki değişime de değinen Yazgı Gündüz, “Size birinci değişimimden bahsedeyim. Sadeleştim. O denli büyük beklentileri bıraktım ve yavaşladım. Kentte daima bir koşuşturma içindesiniz ancak köyde asla o denli değil. Vakit hayli yavaş ve olabildiğince akışında ilerler. Kendinize vakit ayırabiliyorsunuz. Kendi benliğinize yani özünüze dönüyorsunuz. Burada verdiğiniz emek kenttekinden çok farklı. Doğal her yerde emek vermeden olmaz ancak köy çok farklı. Yetiştirdiğiniz bir bibere, domatese verdiğiniz emeğin karşılığını almak inanın çok öteki. Ben evvelce gezmeyi yalnızca AVM’ler olarak düşünürdüm fakat artık asıl gezmenin nefes almak olduğunu öğrendim. Bir kahveyi kafede içmek çok diğerdi evvelden lakin artık o çayı, kahveyi tabiatta için bakalım kafe de neymiş dersiniz. Hele de yanınıza birileri geldi mi tadından yenmez. Ben burayı buradaki sadeliği seviyorum” halinde konuşarak şunları söyledi:
“Bir de burada en çok şükretmeyi öğrendim. Evvelden çok yorgun bir insandım. Kentte bir yere yetişmeye çalışmak her gün fakat her gün bu telaşla uyuyup uyanmak bile zihnimin yorgun, vücudumun güçsüz olmasına yetiyordu. Burada o denli değil. Bir iş mi yaptın? Yoruldun mu? Otur dinlen sonra tekrar devam edersin. Evet, asla köyde iş bitmez bu da bir geç ancak kimse sana ‘Neden bu işi yapmadın?’ demez. Baskı yok bir defa kafan rahat. Evvelden çok kontrolcüydüm. Yerine ve işine nazaran şu an da öyleyim lakin köyde birtakım planlara uyulmaz. Tabiata ahenk sağlamak zorundasınız. Bu durum da bana sabretmeyi, anda kalmayı ve tadını çıkartmayı öğretti. En büyük etken hayatı ivedi etmeden sindire sindire yaşamak oldu.”
Benzer bir hayalin peşinden gitmek isteyenlere de tavsiyeleri olan Baht kelamlarını, “Şehir hayatı herkeste birebir olmağı üzere köy hayatı da herkese tıpkı zorlukta ya da kolaylıkta olmaz. En çok duyduğum şey, vakti gelince köye gideceğiz oluyor fakat size bir şey itiraf edeyim. Bu anın eksiksiz bir vakit dilimi asla olmaz. O vakti siz yaratırsınız. Doğal herkes için demiyorum lakin bu türlü bir bahtları var ise kaçırmasınlar derim. Zira burada yaşamak kentten gelen biri için yürek istiyor. Köyde hayat sıkıntı ancak en azından gerçek.. O denli toplumsal medya üzere çok romantik değil lakin öğretici bir yanı var. Sabır, çokça emek ve ahenk istiyor. Bunu nitekim isteyen varsa korkmadan denesinler. Ben bir yürek geldim düzgün ki diyorum. Umarım gidecek olanlar da uygun ki der” diyerek noktaladı.
Yorum Yap