Babasıyla bağ kuramayan erkekler, yetişkinlikte yüzde 68 oranında daha fazla korkulu ya da kaçınan bağlanma biçimi geliştiriyor. Uzmanlara nazaran bu durum, birçok alakanın görünmez nedenini oluşturuyor.
Harvard Study of Adult Development (2019) araştırması, çocukluk döneminde baba figürüyle sağlıklı bir duygusal bağ kuramayan erkeklerin, ömür uzunluğu bağlantılarında itimat meseleleri yaşadığını ortaya koydu. Araştırmada, bu bireylerin büyük kısmının “yakınlıktan kaçınan” ya da “bağımlı ve onay arayan” ilgi kalıplarına sahip olduğu belirtildi.
Psikologlara nazaran bu erkekler çoklukla iki uçta davranıyor: Bir kısmı duygusal yakınlıktan korkarak içine kapanıyor, duvar örüyor ve kırılmamak için soğuk davranıyor. Başka kısmı ise partnerine çok tutunuyor, sevgiyi daima delillerle görmek istiyor ve kıskançlık eğilimi gösteriyor. Uzmanlar, bu davranışların temelinde “çocuklukta onaylanmamış benlik duygusunun” yattığını vurguluyor.
Araştırmaya nazaran, babasından “Seninle gurur duyuyorum” cümlesini duymamış erkek, yetişkinlikte bu onayı partnerinde arıyor. Dışarıdan bakıldığında güçlü, zeki ve başarılı görünse de, içinde hâlâ “küçük ve bedelsiz hisseden bir çocuk” taşıyor. Bu nedenle bağlarda, partnerinden daima paha görme ve motive edilme beklentisine giriyor.
Bağlanma Kuramı’nın (Attachment Theory, Bowlby, 1988) da altını çizdiği üzere, çocuklukta inançlı bağ kuramayan birey, tıpkı modeli yetişkinlikte tekrar ediyor. Uzmanlar, “aşkın bu yarayı iyileştiremeyeceğini” belirterek, tahlilin kişinin kendi içsel ebeveyn figürünü bulmasında yattığını söylüyor:
“Gerçek olgunluk, aşkın değil, kimse tutmadığında bile seni ayakta tutan içsel gücün yapıtıdır.”
Bu bulgular, erkeklik algısının tekrar tanımlanması gerektiğini gösteriyor. Hislerini bastırmaya, kırılganlığı zayıflıkla özdeşleştirmeye zorlanan erkeklerin, hem kendileriyle hem de münasebetleriyle barışmaları için duygusal farkındalığın erken yaşta geliştirilmesi gerektiği vurgulanıyor
Yorum Yap