Yumuşak, şefkatli, umut veren bir oyun “Kahvaltıya Kalsana”. Zira sevginin, uygunluğun hâlâ ve her şeye karşın var olduğunu, kim olursak olalım şayet istersek birbirimizi anlayabileceğimizi, anlattıklarımızı yargılamadan dinledikçe ortak bir paydada buluşabileceğimizi gösteriyor
Efnan Atmaca – Kutuplaşmanın doruğa ulaştığı, kimsenin kimseyi dinlemeden peşin yargıyla davrandığı, ‘empati’nin yalnızca cümle içinde kullanıldığı bir devranda “Kahvaltıya Kalsana” ilaç üzere geliyor. Oyun, Ray Cooney ve Yine Stone’nin 1970 tarihli “Why not Stay for Breakfast?”ının bir uyarlaması. Çeviren, uyarlayan ve yöneten Ragıp Yavuz. Oyuncular ise Can Ertuğrul, Derya Çetinel, Kamer Karabektaş.
Çetinel’in canlandırdığı Nurettin günlük rutini şaşmadan ilerleyen, günümüz gençlerine nazaran ‘köhneleşmiş’ bedellere sıkı sıkıya bağlı, alışkanlıklarını değiştirmekten çekinen bir devlet memuru. Gençlerin tabiriyle bir ‘dinozor’. Aslında kendi de hayatının ne kadar sıkıcı olduğunun farkında lakin saati saatine dizilmiş bu nizamın dışına çıkmak onun için çok fazla risk barındırıyor. Bir akşam üst katta birlikte yaşadığı erkek arkadaşından kaçan davetsiz konuk giriyor hayatına.
Öfke ve sükûnet
Burcu genç, öfkeli, her şeyi merak eden lakin öğrendikleriyle bir senteze ulaşmaya istekli olmayan, Nurettin’in bilakis risk almayı düstur edinmiş bir bayan. Dahası gebe. Tabiatları taban tabana zıt bu iki karakter inişli çıkışlı bir tanışmanın akabinde Burcu’nun bebeğinin doğmasıyla birbirlerinin hayatına girmek zorunda kalıyorlar. Burcu’nun kalacak yeri yok, Nurettin’in de bir bayan ve bir bebeği ortada bırakmaya niyeti! Burcu’nun öfkesi, isyanı ümitsizliğe aslında. Kalıplara, kurallara, toplumun ikiyüzlü ahlak anlayışına… Nurettin de farklı değil ondan ancak onun savunma düzeneği eskiye bağlı kalmak. Yaş aldıkça gelecekten ümidi kesen tüm beşerler üzere geçmişin koruyuculuğuna sığınıyor Nurettin de. Birbirlerini hiç anlamadıklarını sanıyorlar, yargılıyorlar hatta kızıyorlar fakat aslında ellerinde sihirli bir güç var: Sevgi. Nurettin, Burcu’nun pervasızca kendini söz etmesini seviyor. Burcu ise Nurettin’in sunduğu itimadı. Ve elbette ikisi de bebeği! Burcu ile bebek Nurettin’in yalnızlığına ortak olurken Burcu da ikiyüzlü bağlantıların akabinde samimi, sıcak bir konutta buluyor kendini. Yumuşak, şefkatli, umut veren bir oyun “Kahvaltıya Kalsana”. Sevginin, düzgünlüğün hâlâ ve her şeye karşın var olduğunu, kim olursak olalım birbirimizi anlayabileceğimizi, yargılamadan dinlersek ortak bir paydada buluşabileceğimizi gösteren bir oyun. Hangi inançtan, toplumsal kültürden gelirsek gelelim ne kadar varlıklı ya da yoksul olalım; birbirimizi anlamak, birlikte yaşamak ve o hayatı manalı, huzurlu kılmak için bir yol var. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kent Tiyatroları’nın yeni dönem oyunu “Kahvaltıya Kalsana” işte bu umudu yeşertiyor, yaşatıyor.
Yorum Yap