Anayasa Mahkemesi, Şişli Belediyesi’nde kontratlı mimar olarak vazife yapan Halil İbrahim Er’in, kontratının yenilenmemesine ait davada gerekçeli karar hakkının ihlal edildiğine hükmetti. Yüksek Mahkeme, masumiyet karinesine yönelik iddiayı ise reddetti.
Sözleşmesi yenilenmeyen mimar adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürdü
Başvurucu Halil İbrahim Er, 2014 yılında Şişli Belediyesi’nde kontratlı mimar olarak vazifeye başladı. 2016 yılında belediye lider yardımcısının öldürülmesi olayıyla ilgili soruşturma kapsamında kısa müddetli gözaltına alındıktan sonra hür bırakıldı. Bu olaydan birkaç ay sonra belediye, “güvenilirlik ve liyakat yoksunluğu” gerekçesiyle mukavelesini yenilemedi.
İstanbul 10. Yönetim Mahkemesi, 2017 yılında sürecin iptali ve mali hakların ödenmesi istikametinde karar verdi. Lakin bu karar, Danıştay tarafından bozuldu. Tekrar görülen davada İstanbul Bölge Yönetim Mahkemesi, davacının hakkında devam eden ceza yargılamaları bulunduğu gerekçesiyle yönetimin mukavele yenilememe kararını hukuka uygun buldu.
AYM: Ceza evrakları incelenmeden karar verilemez
Anayasa Mahkemesi, başvuruyu incelerken gerekçeli karar hakkına ait değerli tespitlerde bulundu. Kararda, yönetim mahkemesinin sırf ceza davalarının “derdest” olduğunu belirtmekle yetindiği, fakat bu davalardaki olguları incelemeden karar verdiği vurgulandı.
Yüksek Mahkeme, “Ceza yargılamasına atıf yapılması kâfi olmayıp, olayın meydana geliş biçimi, fiilin niteliği ve yükü üzere olguların da kıymetlendirilmesi gerekir. Bu yapılmadığı için gerekçeli karar hakkı ihlal edilmiştir.” tabirlerine yer verdi.
Masumiyet karinesine ihlal yok
Mahkeme, müracaatçının “henüz katılaşmamış davalar nedeniyle hatalı muamelesi gördüğü” argümanını ise reddetti. Kararda, Bölge Yönetim Mahkemesi’nin başvurucuyu hatalı ilan etmediği, yalnızca dava süreçlerine değindiği belirtildi.
Yeniden yargılama yapılacak, tazminat talebi reddedildi
AYM, ihlalin giderilmesi için belgenin yine yargılama yapılmak üzere İstanbul Bölge Yönetim Mahkemesi 1. İdari Dava Dairesine gönderilmesine hükmetti. Müracaatçının 150 bin TL manevi tazminat talebi ise reddedildi.
Kararda, 32 bin 220 TL fiyatındaki yargılama sarfiyatının müracaatçıya ödenmesine karar verildi.
Karşı oy
Üye Yılmaz Akçıl, çoğunluk kararına katılmadı. Akçıl, Bölge Yönetim Mahkemesi’nin kâfi inceleme yaptığını ve davanın temeline ait değerlendirmelerinin yerinde olduğunu belirterek müracaatın “dayanaktan yoksun” olduğu görüşünü savundu.
Yorum Yap