Suç mahallerini temizleyerek milyoner oldu!

Peki, her şey nasıl başladı?

Ben, pencere paklığı yaparken müşterilerinden biri 10 yıldır boş olan bir meskeni temizlemesini istedi.

Polyester bir maskeden öteki bir korunması yoktu lakin her şeyi başlatan da bu paklık oldu.

Ben, kapıyı açtığında karşılaştığı makus kokunun, yardımcılarından birinin taktığı maskenin içine kusmasına neden olduğunu söylüyor.

“Maskesini çıkarmak zorunda kaldık, tüm kusmuk yere döküldü, bu nedenle hem onun kusmuklarını hem de meskenin geri kalanını temizlemek zorunda kaldık” diye anlatıyor.

Ben müşteriye 2.000 sterlinlik fatura kestiğinde, sorgusuz sualsiz ödendiğini görünce bir altın madeni keşfettiğinin farkına vardı.

“Bu işten bu kadar çok para kazanabiliyorsak, temizleyebileceğimiz en makûs şey nedir diye düşündük. Sonuçta her şeyi temizleyebilirdik.”

İlk işleri, eski bir çiftlik konutunda ölen ve iki ay boyunca bulunamayan bir adamdı.

Cesedi halının, ahşap yer ve betonun üzerinde çürümüştü.

“Kapıyı açtık ve bir kurt sineği sürüsü yanımızdan uçup gitti, rastgele bir hastalık taşıyıp taşımadıklarına dair hiçbir fikrimiz yoktu ve sekiz haftadır bekleyen cesedin sıvılarını beton tabandan çıkarmaya çalışmak zorunda kaldık.”

“Tam bir deneme yanılma durumuydu, hiçbir fikrimiz yoktu” diyor.

“Burnumuzun altına Vicks sürdüğümüzü hatırlıyorum. Bir eleman öksürdü ve maskesinden iki modül portakal kabuğu fırladı. Kokuyu bastırmak için portakal kabuğu koymuştu.”

Bu alanda birincilerden biri olan Ben, birinci biyolojik tehlike temizleme dokümanını 2000 yılında bir masanın üzerindeki domates sosunu temizleyerek almıştı.

İleride yapacağı işle hiçbir ilgisi olmadığı için, bunun komik olduğunu düşünüyor.

Şimdi, 25 yıl sonra, şirketi şimdi gelen hiçbir bir işi reddetmedi.

20 tonluk bir balinanın leşini temizlemekten, kan banyosuna dönüşmüş hata mahallerine, istiflemenin neden olduğu bir boğulmanın sonrasına dek, her şeyi gördü.

Ben ve grubu, 20 tonluk bir balinayı ikiye böldü ve atılması için konteynerlere yükledi.

Ancak Ben’in ne iş yaptığını öğrendiklerinde insanların aklındaki birinci soru, kokunun nasıl olduğu.

Ben, tıpkı mühlet boyunca çürümüş olsalar bile, bir cesedin kokusunun bedendeki yağ oranına bağlı olarak değiştiğini söylüyor.

“Yaklaşık 30 kilo tartısındaki yaşlı bir bayanın meskenine girdiğinizde hiçbir koku almazsınız fakat birebir mühlet boyunca terk edilmiş 120 kiloluk bir bayan ya da erkek cesediyse daha kapıdayken kokuyu alabilirsiniz.”

Kendi yağında kavrulan bir çiftçi ailesinde büyüyen Ben, dizlerine kadar gübreye batmaya ya da babasının bir koyunun içinden çürüyen bir kuzuyu çıkarmasına yardım etmeye alışkındı.

16 yaşında okulu bıraktı. Üniversite okumaya ilgi duymadığı ve Galler’de yaşamaya devam etmek istediği için pencere temizlemeye başladı.

Beklenmedik bir biçimde bu ürkütücü işe kaymasından sonra “Korkunç bir şey gördüğümde, gözümün önünde pound işaretleri beliriyordu” diyor.

Ayda iki ya da üç işle başladığı meslekte, artık haftada 50 ila 100 işe ulaştı. Artık polis, bir olay yeri temizlenmesi gerektiğinde şirketini arıyor.

Çoğu paklık işinde çok sayıda solvent ve dezenfektan kullanılırken, Ben halıdaki sıradan lekeler için hala toz ya da sıvı deterjan ve ılık su üzere kolay paklık prosedürlerine başvuruyor.

Ben şimdiye dek yaklaşık 3.500 şahsa eğitim vermiş, fakat bunun herkese nazaran bir iş olmadığını kabul ediyor. Konutunuza girerken kapının önünde bırakabileceğiniz bir iş değil ve birtakım hadiseleri yıllardır unutamıyor.

Bir olayda, bir adam karısını “sopayla dövmüş” ve üç gün boyunca meskenlerinde bırakmış. Komşusu bayanı bulduğunda hala yaşıyormuş lakin hastaneye götürülürken yolda hayatını kaybetmiş.

“Bunca vakit hiç bu kadar yırtıcı bir şey görmedim” diyor.

Her yana, her yüzeye kan sıçramıştı.

“Bu benim için pek çok açıdan trajikti. Bayana çok üzüldüm. Bunlar işinde gücünde iki insandı. Hala birinin bu türlü bir reaksiyon vermesine ve diğerinin canını almasına neyin sebep olduğunu bilmiyorum.”

Ben birebir vakitte bir ailenin mesken köpeğinin bir bebeği öldürmesinin akabinde paklık için çağrılmak üzere üzücü bir durumla da karşı karşıya kalmış.

“Biz bir odada paklık yaparken, yan odadan hıçkırık ve ağlama seslerini duyabiliyorduk.

“Öyle devirler oldu ki, iş kimliğimi takınmam. bunun benim işim olduğunu bilmem, yalnızca bunu yapmam ve çekip gidebilmem gerekiyordu.

“Bastırıyorum ve içime atıyorum.”

Bu iş ömrüyle başa çıkabilmek için kıyıda yürüyüş yapmak, golf oynamak ya da çiftliğindeki ineklerle ilgilenmek üzere hobilere başvuruyor.

Ben yalnızca otobiyografisi “The Life of a Crime Scene Cleaner – Bir Cürüm Mahalli Temizlikçisinin Hayatı” kitabını yazarken şahit olduğu görüntüler karşısındaki hislerini açtı.

“Sanki tüm hisler yüzeye çıkmış üzereydi. Buna terapi diyemem zira kendimi daha güzel hissettiğimi söyleyemem ancak dışarı çıkmasına müsaade verdim” diyor.

“Her bir öykü için aklımda başlıklar vardı ve yazmaya başladığımda ağlamaya başladım.”

Ben, işinin yarattığı duygusal karmaşanın ortasında kendisini destekledikleri için ailesine teşekkür ediyor.

“İş yerinde ne olursa olsun, meskene geldiğimde beni seven ve sevdiğim insanlardan oluşan bir cennette olduğumu biliyordum” diyor.