Müzik, modern defilelerin duygusal mimarı haline geldi. Burberry’den Margiela’ya, Dior’dan Balenciaga’ya kadar modaevleri, müziği defile tasarımının bir parçasına dönüştürüyor.
Modanın da müziğin de birer kendini ifade biçimi olduğu aşikar. Her iki alan da duygu, kimlik ve estetik üzerinden hikaye anlatıyor; somut ve soyut biçimlerde. Bu nedenle müzik ve moda uzun zamandır birbirini besleyen iki yaratıcı disiplin. Tıpkı geçtiğimiz hafta yeni albümünden ilk parçasını yayınlayan Rosalía’nın söylediği gibi: kıyafetler de bir ifade biçimi. “Lux” klibinde tercih ettiği arşiv parçalar, modanın müzikte nasıl hayat bulduğunun kanıtı. Ancak bu kez ilgi odağımız, müziğin içindeki moda değil, moda dünyasının içindeki müzik.
Rosalía, Lux
Defilelerde müzik, yalnızca bir arka plan unsuru değil, koleksiyonun duygusal tonunu belirleyen, izleyiciyi tasarımcının dünyasına davet eden bir araç. Işıklar sönmeden hemen önce duyulan ilk nota, çoğu zaman koleksiyonun anlatısına dair ilk ipuçlarını veriyor. Son yıllarda modaevleri, müziği bir tamamlayıcı unsurdan çok defile tasarımının mühim bir unsuru olarak görüyor.
Bu dönüşümün kökleri eskiye dayanıyor. Paris gece hayatında DJ’lik yaparken Chanel ve Dior defileleri için ses atmosferleri yaratan Michel Gaubert, defile müziğini neredeyse başlı başına bir alana dönüştüren ilk isimlerden biri oldu. Bugünse defile müziği, koleksiyonun ruhunu dijital platformlara taşıyan stratejik bir araç haline geldi. Çünkü artık defileler sadece fiziksel birer etkinlik değil TikTok, Instagram ve YouTube üzerinden canlı yayınlanan küresel deneyim.
Jeremy Scott, Michel Gaubert, Moschino İlkbahar/Yaz 2017 Resort Defilesi, Getty Images
Bu sezon neredeyse her marka kendi ses evrenini kurdu. Maison Margiela’da Glenn Martens, çocuklardan oluşan bir orkestrayı sahneye taşıdı. Çaykovski’nin “Kuğu Gölü” ve Beethoven’ın “Ay Işığı Sonatı” gibi eserlerinin bilinçli olarak “bozuk” icra edildiği bu performans, markanın deneysel kimliğini yansıtıyordu. Margiela’nın 1990’lardaki arşiv defilelerine yapılan bu göndermeler, markanın geçmişle kurduğu bağın da altını çizdi.
Burberry, İlkbahar/Yaz 2026 defilesinde yalnızca Black Sabbath çalarak Glastonbury ruhuna ve yakın zamanda kaybettiğimiz Ozzy Osbourne’a saygı duruşunda bulundu. Bu tercih, Daniel Lee’nin markayı daha kültürel bir yöne taşıdığını da açıkça hissettirdi.
Jonathan Anderson, Dior’daki ilk defilesi için şiirsel bir yönde ilerleyerek hazırladığı listeye Marianne Faithfull’un “She Walks in Beauty” parçasını da ekledi.
Aynı dönemde Louise Trotter, ilk koleksiyonunda Oscar ödüllü yönetmen Steve McQueen ile işbirliği yaptı. McQueen, Nina Simone ve David Bowie’nin “Wild Is the Wind” yorumlarını harmanlayarak “66–76” adlı bir kompozisyon yarattı.
Pierpaolo Piccioli’nin Balenciaga’daki ilk defilesinde kullanılan, Damien Quintard & Miraval Studios tarafından düzenlenen müzik, koleksiyonun atmosferini doğrudan yansıtıyordu.
Müzik artık bir defilenin atmosferini belirleyen görünmez ama en güçlü bileşenlerden biri haline geldi. Düşünülen bir ses tasarımı, koleksiyonun ötesine geçerek izleyicide kalıcı bir duygu bırakabiliyor. Belki de bu yüzden defileden günler sonra bile aklımızda kalan sadece siluetler değil, ona eşlik eden melodiler oluyor. Çünkü melodiler koleksiyonun zihinlerde yer etmesini sağlayan şiirsel bir araç gibi işliyor.
Yorum Yap