Öncelikle Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu, Büyük Başkan Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü vücudunun ortamızdan ayrılışının 87. yılında sevgi, hürmet ve minnetle anıyorum. O’nun ışığı, yolumuzu aydınlatmaya devam ediyor. Bu aydınlık yolda, O’nun ve …
Öncelikle Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu, Büyük Lider Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü vücudunun ortamızdan ayrılışının 87. yılında sevgi, hürmet ve minnetle anıyorum. O’nun ışığı, yolumuzu aydınlatmaya devam ediyor. Bu aydınlık yolda, O’nun ve ihtilallerinin izindeyiz.
Çarşamba gecesi Şampiyonlar Ligi’nde Ajax deplasmanında aldığı 3-0’lık görkemli galibiyetin moraliyle çıktı Kocaelispor karşısına Galatasaray. Ulusal orta ve Avrupa Kupaları maçları sonrasında dönüş her vakit zordur. Fakat sarı- kırmızılıların, Kocaeli karşısındaki halini bununla açıklayamayız. Evet, yorgunluk olduğunu kabul ediyorum. Fakat Ajax galibiyetinin getirdiği moralin, alana bir nebze bile olsa bir güç yayması gerekirdi. Ancak o bile yoktu Cim Bom’da. Hasılı tam manasıyla kayıp bir Galatasaray vardı ve bu durum üç puan kaybıyla sonuçlandı.
Esasen Okan Buruk’tan futbolculara kadar yayılan bir formsuzluk kelam konusuydu. Buruk, Kocaelispor üzere taraftarıyla etkileşime girdiğinde son derece güçlü olan bir deplasmanda, en yakın rakibi ile puan farkı dörde inmiş ve de rakibi maçını kendisinden sonra oynayacakken hangi mantıkla Icardi’yi Osimhen ile birlikte birinci on birde alana sürdü? Bir türlü tam olarak hazır hale gelemeyen Icardi’yi, iç alanda nispeten rahatlayan maçların ikinci yarılarında alana sürebilirsiniz. Ancak Kocaeli üzere kuvvetli bir deplasmanda onu birinci on birde başlatmanın harakiriden bir farkı yok. Hele bir de ona, Barış Alper Yılmaz’ın artık kronik hale gelen moralsizliği ve bunun tetiklediği formsuzluğu da eklenince işler düzgünce sarpa sardı sarı- kırmızılılarda. Evet, Ajax gayretinde oyuna girdikten sonra tesirli oldu Barış Alper. Ancak yeniden de tam olarak tatmin edici değildi ve birtakım eksiklikleri vardı. Kocaeli maçında ise tekrar o berbat haline geri döndü. Aldığı topların neredeyse tamamını kaybetti. Osimhen’in karşı karşıya yakaladığı iki durumda da gerçek koşuları yapamadığı için gerçek pas opsiyonu olamadı. Yaptığı tek olumlu hareket, ofsayt gerekçesiyle iptal edile golde topu başla Osimhen’e indirmesiydi. Bütün bu makus haline karşın onu doksan dakika alanda tuttu Okan Buruk. Açık konuşalım; Barış Alper Yılmaz’ın bu haliyle bırakın birinci on biri, kulübeyi bile sıkıntı görmesi lazım.
Formsuz Okan Buruk, benzeri bir yanılgıyı Icardi’yi ikinci yarının başında oyundan çıkartmayarak yaptı. Icardi, ilişki rolünü oynayamadı. Bu nedenle, esasen yorgun olan Galatasaray orta alanı güzelce zafiyet gösterdiği üzere hamlede da faal olunamadı. Icardi’nin Osimhen’e faydadan çok ziyanı dokundu. Meğer ikinci yarıya Arjantinlinin yerine Sara ile başlanması,
hücum manasında daha fazla üretkenlik doğurabilirdi. Bu durumda Torreira’nın sakatlanıp çıkmak zorunda kaldığı 64’te de Kaan Ayhan alana sürülürdü.
Gerçi birinci on birdekiler kadar sonradan oyuna girenler de çok tesirli olamadılar Galatasaray’da. Örneğin Sara göz doldurucu bir performans sergiledi mi derseniz, karşılığım hayır olacaktır. Çok berbat geçen bir birinci yarının akabinde ikinci devrenin başında saman alevi misali bir hareketliliğin sonrasında yine birinci yarıdaki haline dönen ve ikinci yarının ortalarından itibaren hareketlenip oyunu rakip alana yıkan ancak bunu duruma dönüştürmekte problem yaşayan, üretemeyen bir Galatasaray vardı. Evet, Sara da oyuna girdikten sonra hareketli üzere gözüktü lakin o da muhakkak tatmin edici bir performans sergileyemedi. Kısaca, oyuncuların büyük çoğunluğu berbattı sarı- kırmızılılarda. Davinson Sanchez üzere bir oyuncu bile gerçek performansının çok uzağında kaldı. Örneğin Galatasaray’ın yediği gol. Galatasaray üzere bir kadro bu türlü gol yer mi? Agyei, sarı- kırmızılı iki oyuncuyu ekarte etmesinin akabinde Sanchez’in de devre dışı kalmasıyla Uğurcan’ın kapattığı köşeden hoş bir gol attı.
Gelgelelim Osimhen, adeta bir kardelen üzereydi. Oyuna, skora isyan etti; koştu, çalıştı, çabaladı, çaba etti. Onun ortaya koyduğu uğraşın ve ruhun birazını bile sergileyemedi birden fazla Galatasaraylı oyuncu.
Kocaelispor, güzel oynadı ve haklı bir galibiyet aldı. Yeşil- siyahlılar; bilhassa birinci yarıda tesirli bir ön alan baskısı yaptılar ve Galatasaray’ın pas alanlarını uygun kapattılar. Galatasaray’ın daha fazla ön alanda gözüktüğü ikinci yarının ortalarında da yeterli savunma yaptılar. Elbette sarı- kırmızılı futbolcuların bu kısımda yaptıkları top kayıpları ve kusurlu tercihler de konut sahibi kadronun işini epey kolaylaştırdı.
Galatasaray’ın ve de bilhassa Okan Buruk’un bu maçtan çıkartması gereken çok ders var. Bazen bir musibet bin nasihatten uygundur. Tahminen Galatasaray idaresi ve Okan Buruk, bu vesileyle birtakım oyuncuları ulusal ortada kendilerini toparlamaları için zorlar. Zira artık kimilerine bulundukları yerin ve formanın yükünü hatırlatmanın vakti geldi!
Yorum Yap