Galatasaray’ın son iki maçta 5 puan kaybetmesi, Fenerbahçe’nin de geçen hafta kritik Beşiktaş deplasmanından sonra alanında Kayserispor’u yenmesinin akabinde 12. Hafta prestijiyle Harika Lig’de çaba tekrar başladı. Şu bir gerçek ki 17 Eylül günü …
Galatasaray’ın son iki maçta 5 puan kaybetmesi, Fenerbahçe’nin de geçen hafta kritik Beşiktaş deplasmanından sonra alanında Kayserispor’u yenmesinin akabinde 12. Hafta prestijiyle Üstün Lig’de uğraş tekrar başladı.
Şu bir gerçek ki 17 Eylül günü Fenerbahçe’nin erteleme maçında Alanyaspor ile berabere kalmasından ve Liderini değiştirdiği 21 Eylül gecesi Kasımpaşa’ya da puan kaybetmesinin akabinde birçok Fenerbahçeli için bu dönemin kaybedildiğine yönelik inanç çok güçlü bir kanaat olmuştu.
Bir tarafta teknik direktörü diğer yanda Başkanı değişmiş, iyi futbol oynamak bir tarafa kazanamayan Fenerbahçe’nin önünde başkan giden, hiçbir müsabakasını kaybetmeyen ve her maçı 3 puan ile tamamlayan, son üç dönemin şampiyonu Galatasaray’ı yakalamak gerçekçi bir maksat miydi?
Formsuz ve moralsiz ekibin başına getirilen, futbol akademisinden yetişme, daha evvel pek başarısı olmayan bir teknik yönetici ne kadar deva olabilirdi ki?
Evet, ortadan yaklaşık olarak 50 gün geçti ve Galatasaray, Beşiktaş, Trabzonspor ve Kocaelispor maçlarında 8 puan kaybedince tepeye tekrar heyecan geldi.
Dahası…
1 Aralık günü iki ezeli rakip Kadıköy’de tahminen de dönemin birinci yarısını kimin başkan tamamlayacağını belirleyecek maçta bir ortaya gelecekler.
Galatasaray geçtiğimiz yıllarda Süper Ligi öne alan bir stratejiyle Avrupa’daki maçları “olursa olur, olmazsa çok da kıymetli değil” yaklaşımı ve tutumuyla oynardı.
Şu çok açık bir gerçek ve çabucak tüm gruplar bunun dezavantajını yaşadı; Şampiyonlar Ligi’ni içerideki Lig ile bir ortada götürmek hiç kolay değil.
Zaten bu türlü bir ekip kurmanın da finansal problemlere sebebiyet verdiği çok açık.
Galatasaray bu türlü bir riski dönem öncesinde aldı ve takımını yüksek maliyetle kurdu.
Diğer tarafta Toplulukları da artık Avrupa’da bir şeyler yapan bir kadro istiyorlardı.
Kısacası Muhteşem Lig’de muvaffakiyet kimseyi kesmiyor, yetmiyordu.
Yüksek maliyetli oyuncuların Şampiyonlar Liginde farklı bir oyun sergileyecekleri de beklenen bir futbol realitesiydi.
Öyle de oldu bir bakıma Galatasaray Avrupa’daki maçlarda besbelli bir farkla futbol olarak rakiplerinin önüne geçerken Süper lig için bunun zıddı diyemesek de oyun olarak vasatı aşamayan bir futbol ortaya koyuyorlardı.
Kocaelispor maçında bunu net olarak gördük. Biraz dikkatli olabilseydi Körfez grubu Galatasaray’ı daha farklı bir skorla konutuna gönderebilirdi.
Bu gerçek beklenen bir olguyken öteki tarafta Fenerbahçe’nin ne yapacağı meçhuldü.
Geçen dönemlerde olduğu üzere eline geçen fırsatları harcayacak mıydı yoksa kıymetlendirecek miydi?
Beşiktaş maçında Fenerbahçe çok değerli bir eşiği geçti.
Galibiyet özgüven hissini beslerken kadrosu da havaya soktu.
Maç sonunda Fenerbahçe’nin kısa müddetli de olsa fikstür avantajını eline geçirdiğinden kelam etmiştim. İşte bu hafta o avantajı kullanabileceği bir rakip vardı konutunda; Kayserispor.
Geçtiğimiz birçok dönemlerde olduğu üzere bir dolu finansal sorunu olduğu için grup istikrarı kurmada zorlanan Kayserispor yeniden makus bir başlangıç yaptığı için arayış halindeydi.
Fenerbahçe içinse aşılama yapmak için düzgün bir fırsattı.
Öyle de oldu.
Fenerbahçe’nin oyunu gelişme gösteriyor. Daima şu vurguyu yapıyoruz, hatırlayacaksınız, saha yerleşiminde, planında ve kurgusunda sorunu yok; lakin oyuncu form düzeyi yahut pas kalitesinde ıstırap yaşıyor!
Sahaya yayılmasının yanına isabetli pas kalitesi eklendiğinde fark yaratacağı zati görülüyordu.
İsmail’in cezası nedeniyle forma giyemediği maçta orta alanda vazife alan Fred dün akşam çok değerli bir pas merkezi halinde çalışırken kadronun atak tertiplerine Asensio ile ile birlikte istikamet verdi.
İsmail çalışkanlığı ve liderliği ile sivrilirken husus pas kalitesine geldiğinde zorlanıyordu.
Oysa Fred transfer olduğu sezonki performansına yükselirse Fenerbahçe’nin Asensio ile birlikte vazgeçilmezi olacağı da çok açıktı.
Kayserispor müsabakası bunun sinyallerini verdi.
Öte yanda Kerem de geldiğinden bu yana en faal oyunu ortaya koydu.
Bildiğimiz Kerem işte bu, dedirtti.
Attığı gol onun klasik vuruşuydu lakin temel değerlisi sol kanatta Levent ile birlikte yaptıklarıydı.
Asisti en az gol kadar pahalıydı.
Fenerbahçe’nin yıllardır bu türlü bir oyuncu eksikliği çektiğini Kerem transfer olmadan evvel yazmıştım.
İşte dün akşam bunun açıklamalı örneğiydi, bir bakıma.
Talisca, pas verdiğinde ne kadar faal bir oyuncu olduğunun farkına varsa ve bunu kullansa apayrı bir oyuncuya dönüşecek.
Nihayetinde Brezilyalı bir oyuncu.
Ancak o her fırsatta ve her yerden kaleye şut çekmeyi tercih ediyor.
Oysa Fenerbahçe’nin onun sırtı dönük istasyon misyonu yapmasına o kadar çok muhtaçlığı var ki!
Asensio, klasik 10 numara oyuncusu olarak Fenerbahçe’nin bu dönem yaptığı en güzel transferi haline gelebilir, sinyallerini veriyor.
Liderliğinin yanı sıra pas kalitesine çok gereksinim duyulduğu çok muhakkak.
Nene iki gol attı lakin temel vazife yerinde ne yapıyor sorusu ortada duruyor. Zira her maçta gol atamazsınız; işte o vakit, maç da sıkıştığında tüm gözler sizin üzerinize döner. Tıpkı Szymanski’nin yaşadığı üzere.
Yediği goller…
Geçtiğimiz maçlardan farklı olarak hoş goller gördü kalesinde Fenerbahçe.
En azından atabileceği, atması gereken cinsten.
Bunun için eleştiremeyeceğim lakin bu bir oyun, futbol olmasına rağmen bu türlü gollerin gelişmesini engellemesi gerekiyor Fenerbahçe’nin.
Son üç maçta 11 gol atan bir kadro var karşımızda lakin bardağın boş tarafında son iki maçta da ortalama 2’şer gol yiyen bir Fenerbahçe duruyor.
Bu kadar az durum veren bir ekibin, kalesine gelen her topu içeri alamaması gerekiyor!
Milli ortaya moralli giren Fenerbahçe’nin dönüşte kuvvetli bir Rizespor maçı oynayacağını hatırlatalım. Sonra da Galatasaray derbisi…
Çok sıkıntı bir yerden döndüler. Buradan sonrasını âlâ yönetmeyi becermesi, en azından geçmiş yanlışlarından ders aldığını görmek istiyoruz!
Yorum Yap