Fotoğraf sanatkarı Ani Çelik Arevyan, bu kere kendi hayatından yola çıkarak yazdığı orijinal bir kıssayla sanatseverlerle buluştu.
Seray Şahinler- Sanatçı, hayatının son 35 yılına, camın dayanıklılığı ile kırılganlığı ortasındaki hassas ve ince çizgiden bakarak, cam parfüm şişelerine ‘hayat verdi’. Sanatkarın fotoğraf ve heykeli buluşturduğu, hafızayı bugüne taşıdığı işlerinden oluşan standı “Geçmiş-Şimdiki Zaman”, 23 Kasım’a kadar Arevyan’ın Nişantaşı’ndaki stüdyosunda sanatseverleri bekliyor.
Önce fotoğraf demek istiyorum… Fotoğrafın sizdeki yeri nedir?
Doğdum, biraz büyüdüm, biraz yürüdüm fotoğrafın içinde oldum. Evvel fotoğrafla başladım sanata, iki yıl çok ağır fotoğraf yaptım. 40 yıl öncesinden bahsediyorum; fotoğraf bugüne nazaran o vakitler çok yeni ve heyecanlıydı. Ticari olarak, moda fotoğrafları üzerinde çalışarak özel bir öyküyle ve anlatıyla yol aldım. 20 yıllık ticari hayatımı kendim için değerlendirdim. O hayat benim teknik olarak şimdiki kalmamı sağladı. Hayatımda hiçbir vakit fotoğrafın gerçekliğiyle ilgilenmedim, gerçekliği sorgulamadım. Uçan kuşu, akan suyu, kaldırımdaki bir şeyi çekmek aklıma gelmedi. Kendi anlatımlarımı, kendi öykülerimi fotoğraflaştırmak istedim. Bunun için de daima soyut ve diğer bir manası oldu fotoğrafın.
Peki birinci kere cam üzerine çalıştınız, bütün bu çalışma da bir standa dönüştü. Cam ile nasıl buluştunuz?
35 yıldır kullandığım bir parfüm vardı, bir bayan vücudunu andıran parfümdü. Parfüm şişelerini biriktirmeye başladım. Bitenleri çekmeceme koyuyordum, açınca kıpırdıyordu, 20-25 tane olunca bir topluluk olmaya başladılar karşımda. 10 yıl evvel ‘bunlarla bir dönüşüm yapmalıyım’ diye düşündüm ve biriken parfüm şişeleri 35 tane olduğunda son 35 yılımı anlatan bir öykü oluştursunlar istedim. Dört yıl evvel açık alev cam eritme dersleri almaya başladım. Hedefim camın nasıl yol aldığını, nerede eridiğini, nerede donduğunu görmekti, ustalarla daima bağlantı hâlinde oldum. Beni o kadar cezbetti ki kendim yapmak istedim. Sergidekilerin yüzde 90’ını ben yaptım.
Camla çalışmak nasıl bir süreç ve pratikti sizin için?
Enteresan bir denetim gerekiyordu. Tam bir hayat problemi, hayatın tam da kendisi. Neyi ne kadar düşünürsek düşünelim hayatımızı denetim edemiyoruz. Benim yapmak istediğim şey hepsinin doğal biçimde kendi piksellerinin oluşmasıydı. Hayat da esasen yaşadığınız yıllara dönüp baktığınızda piksellerden oluşuyor. Yıllardır benimle olan camları aslında onlardan kurtulmak için yapmıştım fakat gelin görün ki daha çok bağlandım. Birinci başladığımda eşime ve oğluma bu yapıtlardan bahsettim, zira evvel kendime samimi olmak istedim. Bir adedini denediğimde ortaya çıkanın 25 sene evvel çektiğim bir fotoğraftaki formla birebiri olduğunu gördüm. Sonra karar verdim ki onlar benim nitekim içimden çıkan şeylerdi ve fotoğraftaki jestlerimle birebirdi.
Fotoğraf sanatkarı Ani Çelik Arevyan, son 35 yılı parfüm şişelerinden dönüştürdüğü cam heykellerle anlatıyor. Arevyan, “Yaşadığınız yıllara dönüp baktığınızda hayat piksellerden oluşuyor” diyor.
Eserlerin ismi oğlundan
“Görsel bir hikâye”, “Bir sığınak”, “Kadın bedeni”, “Anlık bir hafıza”, “Yeni diyaloglar” üzere isimler vermişsiniz yapıtlara. Çok ilgi cazip ve çok edebi geliyor kulağa. Heykellerin ismi nasıl oluştu?
Kendim uzun bir manifesto yazmıştım. Onun içinden manalı isimleri çıkarıp çanaklara koydum. Oğlum sergiden evvel geldiğinde, bir çanağa koyup ona verdim. ‘İsimler bunlar, heykeller de bunlar, sen eşleştir’ dedim. Çok duygulandı, benim 35 yılıma tanıklık etmiş biri olarak istedim ki kıssalar neyi çağrıştırıyorsa o isimleri versin. O denli de oldu.
Yorum Yap