Richard Linklater ile Ethan Hawke’ın dokuzuncu iş birliği olan “Blue Moon/Mavi Ay”, bir periyodun başarılı kelam müellifi Lorenz Hart’ın çöküşünü anlatıyor.
MÜJDE IŞIL- Kelam müellifi Lorenz Hart ve bestekar Richard Rodgers’ın iştirakleri, Broadway’in altın çağında “My Funny Valentine,” “The Lady Is a Tramp”, “Blue Moon” üzere pek çok klasiği yarattı. Richard Rodgers sonrasında yoluna Oscar Hammerstein ile devam etti ve başarılarına yenilerini ekledi. “Blue Moon/Mavi Ay” muvaffakiyetlerin değil, tam bilakis çöküşün peşine düşüyor. Rodgers’ın Hart’tan ayrılıp Hammerstein ile birinci sefer çalıştığı “Oklahoma!” müzikalinin (1955’te de Fred Zinnemann tarafından iki kolda Oscar kazanacak bir sinema uyarlaması çekildi) prömiyerinde Hart’ın yaşadığı iç hesaplaşmaları anlatıyor.
Film, onu tanıyanların Hart’ı farklı taraflarıyla daha doğrusu tezat tespitlerle tanım ettikleri cümlelerle başlıyor. Birinin sevinçli dediği Hart’a diğeri hüzünlü diyor mesela. Akabinde 31 Mart 1943 gecesinde Sardi’s bara geçiyor kamera. Hart barmenle, bara gelenlerle, piyanistle sohbetlerinde yalnızlığıyla yüzleşiyor.
Ethan Hawke ile dokuzuncu iş birliği olan “Mavi Ay”da Richard Linklater, başkahramanının daha doğrusu ‘başkaybedenin’ bir gecesine ortak ediyor seyirciyi. Vakte tâbi olmayı seven Linklater, bozulan bir iştiraki ve bunun beraberinde getirdiği çöküşü, tek yerde ve prömiyer saatlerinin sınırladığı alanda anlatıyor. Kapalı yerin teatralliğini engellemek için Ethan Hawke’ın varlığından ve sık sık kesme yaparak kurguya getirdiği hareketten faydalanıyor. Fakat Hart’ın dünyasına seyirciyi ortak etmekte zorlanıyor senaryoda. Zira Hart için üzülmemizi hedeflerken aslında yaş almış ‘sorunlu’ erkeklerin dünyasının empatiden uzak dehlizlerine çekmeye çalışıyor bizi. Kendine bazen acıyıp çoğunlukla yükselen, kuyruğu dik tutmaya çalışan bir karakter var karşımızda. Eski ortağı Richard Rodgers’ın anlattıklarına bakarsak bunun kökeninde sabır kredisini bitirmesi var. Yani Hart’ın terk edilmişliğine sızlanmasını Linklater haklı görmüş ve onu bu hâle getiren nedenlerle değil, o anda yaşadıklarına odaklanmayı tercih etmiş.
Aşk değil dostluk
Hawke’ın kendinden kısa uzunluklu olan Lorenz Hart’ı canlandırması için hayli efor sarfedilmiş. Yurt dışında çokça beğenilen Hawke’ın performansı ise tıpkı uzunluğunu tutturmak için yapılan zorlama üzere zorlama durmuş. Karakterine fiziki olarak benzeme uğraşı, aslında derinleştirilememiş karakteri Hawke’ın vücudunda yapaylaştırmış. Canlandıran değil de taklit eden bir Hawke izliyoruz zira. Elizabeth rolündeki Margaret Qualley ile uzun sohbet sahnesinde iki karakterin uyumsuzluğu vurgulanırken perdeye de sahiden işlemeyen bir sahne yansıyor. Bu sene Berlin Sinema Festivali’nde En Uygun Yardımcı Oyuncu seçilen Andrew Scott ise Hawke’ın zıddı performansıyla Richard Rodgers rolünü gerçekçi kılmayı başarıyor.
Filmin mükemmel bir ayrıntısı var ki dezavantajları içinde ışıl ışıl parlıyor. Geleceğin yönetmeni George Roy Hill olarak da bilinen George Hill ile tanıştığında Lorenz Hart ona aşk yerine dostluk öykülerine odaklanmasını tavsiye ediyor. Bu tavsiyenin “Butch Cassidy and the Sundance Kid”e uzandığını düşündürmek, “Mavi Ay”ın sinemaseverlere mükemmel bir armağanı.
Ekip tekrar iş başında
İkinci sinemadan dokuz sene sonra gelen “Now You See Me: Now You Don’t/Sihirbazlar Çetesi: Daha Bir Şey Görmediniz” illüzyonların, aksi köşelerin ve sürprizlerin hâkim olduğu bir elmas soygununu getiriyor perdeye. Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Isla Fisher, Dave Franco, Mark Ruffalo ve Morgan Freeman’ın serideki rollerine geri dönerken oyuncu takımına Rosamund Pike, Dominic Sessa, Justice Smith ve Ariana Greenblatt dahil oluyor. Sinemanın direktörlüğünü “Zombieland”, “Uncharted”, “Venom: Zehirli Öfke” ile tanınan Ruben Fleischer üstleniyor.
Yorum Yap