Hayat hikayesiyle duygulandırdı! Muazzez Abacı’nın baba özlemi: Geriye bir şey kalmadı

Geçen ekim ayında kalp rahatsızlığı nedeniyle anjiyo olan ve stent tedavisi uygulanan Abacı, ABD’de tedavi görüyordu.

Güçlü sesi, klasik üslubu ve yorumlamasıyla birlikte yarım asrı aşkın müddettir Türk müzik tarihine damga vuran usta isim, birebir vakitte Devlet Sanatkarıydı.

Tam ismi Hicran Muazzez Abacı olan sanatçı, 12 Kasım 1947’de Ankara’da dünyaya geldi. Babası ünlü boksör Oktay Altıok’un erken vefatıyla birlikte çocukluğu şekillenen Abacı, yatılı olarak başlayan okul hayatını Ankara Koleji’nde devam ettirdi.

Sanatçı, bir röportajında hayatı boyunca eksikliğini hissettiği babasını şöyle anlatmıştı:

“Babam Oktay Abacı, zatürreden öldü. Türkiye’nin önde gelen sporcularındandı. Çok yeterli bir boksördü o. Olağan hastalandığı vakitlerde antibiyotikler yoktu ve onu kaybettik. Babamdan geriye bir şey kalmadı. Kalan bölük pörçük anılar. Arkadaşlarını bulmaya çalıştım yıllar yılı, onlara anlattırdım babamı. Bir noktada ona olan hasretimi, hasretimi bu türlü giderdim.”

Küçük yaşlardan itibaren müzikle iç içe büyüyen Abacı, eski Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ın da olduğu bir toplulukta müzik söyledi. Abacı, o günleri birçok kere hem televizyon kanallarında hem de röportajlarında anlatmıştı.

Abacı, annesinin ikinci eşi olan babasının Makine ve Kimya Sanayisi’nde müdür olduğunu ve Makine ve Kimya Sanayisi’nin Ankara’da düzenlediği bir protokol gecesine ailece katıldıklarını belirterek, şunları kaydetmişti:

“Dönemin Cumhurbaşkanı Celal Bayar, Başbakanı Adnan Menderes katılmıştı o geceye. Bana ‘Sahneye çıkıp sen müzik söyler misin?’ dediler. O vakit 7, 8 yaşındayım. İlkokul 2. sınıfa gidiyordum. ‘Cumhurbaşkanı Celal Bey, Üsküdar’a Giderken modülünü istiyor.’ dediler. Ben de ‘Amma kolay müzik istemiş’ dedim. O vakitler Musiki Sevenler Cemiyetine de gidiyordum. Dizlerim titreyerek çıkarıldığım sahnede ‘Üsküdar’a Giderken Aldı da Bir Yağmur’ müziğini söyledim. Öylesine beğenildi ki sesim, pek çok kişi ayağa kalkıp alkışladı beni. Derken, Celal Bey yanına çağırdı beni ve anneme ‘Bu kızın müziğe büyük istidadı var. Sakın müziğin peşini bırakmasın.’ dedi.

Doğrusunu isterseniz, benim müzik yaşantım işte o Ankara gecesinde başladı. Celal Bey, bana ‘Sen ne akıllı, ne cici bir kızsın, koleje mi konservatuvara gitmek ister misin?’ diye sordu. Benim de o an ağzımdan kolej çıkmıştı. Okulda da başarılıydım. Müsamerelerde falan daima yer aldım.”

Sanatçı, 1966’da TRT Ankara Radyosu’nda yapılan sınavı kazanarak profesyonel müzik hayatına birinci adımı attı. Stajyerliğini Ankara Radyosu’nda yapan Abacı, burada periyodun başarılı isimlerinden klasik Türk sanat müziği üslubu, makam bilgisini ve repertuvar disiplinini öğrendi. Radyoda edindiği deneyim, onun ilerleyen yıllarda sahneye ve plak dünyasına taşıyacağı klasik çizginin temelini oluşturdu.

Henüz 18 yaşındayken polis memuru Abdurrahman Abacı ile evlenen sanatkarın tek kızı Saba Abacı da 1969’da bu evlilikten dünyaya geldi. Sanatçı, 1970’de Abdurrahman Abacı ile ayrıldı, ancak eski eşinin soyadını taşımaya devam etti.

Bülent Ersoy ve Emel Sayın gibi dönemin önemli isimlerinin yer aldığı Maksim Gazinosu’nda yıllarca sahneye çıkan Abacı’ya 1998’de ‘Devlet Sanatçısı’ unvanı verildi. Sanat ömrü boyunca sayısız ödül kazanan Abacı, “Altın Plak” ve “Yaşam Uzunluğu Onur Ödülü” üzere birçok özel mükafatla onurlandırıldı.

Ayrıca sanatkarın çıkardığı albümler ortasında “Muazzez Abacı Söylüyor”, “Geceler”, “Söyleme Bilmesinler”, “Felek”, “Sensiz Olmadı”, “Efendim”, “Kar Yangınları”, “Güller Arasında”, “Tutkunum”, “Cesaretim Var”, “Hükümlüyüm”, “Bir Efsanedir”, “Ajda Pekkan & Muazzez Abacı” ve “Sezen’imin Şarkıları” yer alıyor.