Suların geri çekilmesiyle ortaya çıkan eski köprü, tarihimizin gizemli hazinelerini keşfetmemiz için eşsiz bir fırsat sunuyor.
9’uncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in mühendislik bilgisi ve liderliği ile inşa edilen Seyhan Barajı, 1956 yılında tamamlandı ve bölgenin tarımsal sulama ihtiyacını karşılamak amacıyla inşa edildi. Baraj, 850 bin dönüm araziyi sulamaya olanak tanırken, Seyhan Nehri’nin olası taşkınlarından da Adana’yı koruma görevini üstlendi. Bu önemli yapının inşası, yalnızca tarıma değil, aynı zamanda yerleşim alanlarına da derin etkiler bıraktı. Baraj inşa edilmeden önce Çukurova ilçesindeki Salbaş Mahallesi ile Karaisalı ilçesini birbirine bağlayan köprü, barajın tamamlanmasının ardından sular altında kaldı. Bu durum, köprünün tamamen unutulmasına neden olurken, bölgedeki yaşamı da büyük ölçüde etkiledi.
Barajın tamamlanmasının ardından, su seviyesinin yükselmesi neticesinde birçok yerleşim yeri, gölün karşısında kaldı ve Adana ile bağlantıları kesildi. Özellikle Çakıt Nehri kıyısında bulunan Çatalan ve Dörtler köyleri, barajın oluşturduğu göl yüzünden eski doğal bağlantılarını kaybettiler. Kuraklık dönemlerinde ise, Seyhan Barajı’nın su seviyesinde düşme yaşandı ve bu durum bazı yerlerin yeniden görünür hale gelmesine yol açtı. Kuraklığın etkisiyle suyun geri çekilmesi, köprünün zamanla yeniden su yüzüne çıkmasına sebep oldu. Drönlerle yapılan görüntüleme ile köprünün durumunu gözlemlemek mümkün hale geldi.
“KURAKLIK OLMASA KÖPRÜYÜ GÖREMEZDİK”
Bölgeye gelen bir yamaç paraşütü pilotu olan Kerem Köksal (36), ortaya çıkan köprüyü tanıtarak, bu yapının baraj inşaatından önce Karaisalı’ya ulaşım sağlamak için önemli bir geçit olduğunu belirtti. Köksal, “Adana’nın Karaisalı ilçesine giden yolu bağlayan köprü, baraj yapıldıktan sonra derin suların altında kaldı. Zamanla suyun taşıdığı alüvyon topraklar, köprüyü tamamen örttü ve köprü unutulmaya yüz tuttu. Ancak şu günlerde yaşanan kuraklık sayesinde su seviyesi düşünce, köprü yeniden gün yüzüne çıktı. Eğer kuraklık olmasaydı, bu köprüyü göremeyecektik” dedi.
Bölgenin kuraklıkla savaşı, sadece köprüyü ortaya çıkarmakla kalmadı; aynı zamanda tarımsal üretkenlik üzerinde de büyük etkilere neden oldu. Köksal, “Suyumuz azalıyor, ekinlerimiz azalıyor, üretimimiz azalıyor. Eskiden suyun altında kalan bu alan, şimdi yürüyerek ulaşabileceğimiz bir noktada. Tarımsal operasyonlarımız, suyun durumu ile derinden bağlantılı. Su, yaşam demektir ve sudan mahrum kalmak, bizler için yiyecek ve geçim kaynağımızı da tehlikeye atıyor.” şeklinde konuştu.
Bu durumu itiraf etmek gerekirse, barajın inşasından bu yana yaşanan bu iklim değişikliği ve su kaynaklarının tükenme tehlikesi, yerel halkı derinden etkileyen bir sorun haline geldi. Tarım alanları, bu su krizinin etkisiyle daralırken, çiftçiler geleceklerini sağlamak adına yeni çözümler arayışına girdi. Bu da, yerel ekonomi ve tarım politikaları açısından yeni bir dönemin habercisi olmakta. Barajın hem sağladığı imkanlar hem de doğurduğu zorluklar, bölgenin dinamiklerini köklü bir biçimde değiştirmiştir. Gelecekte bu gibi yapılar ve çevresel faktörler arasında nasıl bir denge kurulacağı ise, bölgenin sürdürülebilir gelişimi için büyük önem taşımaktadır.
Yorum Yap